ماه و سلطانم تویی
نه ! نگفتم دوستت دارم ولی جانم تویی ،
خالق هر لحظه از این عشق پنهانم تویی ...
با نگاهت داغ یک رویای شیرین بر دلم ،
می نشانی تا بفهمم حکم ویرانم تویی ...
بیقراری می کند در شعر هم رویای تو ،
باعث بی تابی چشمان گریانم تویی ...
آمدی تا من فقط مومن به چشمانت شوم ،
"ربنا و آتنـــــــــای" بین دستانم تویی...
گرگ های چشم تو ، آدم به آدم می درند ،
من نمی ترسم از آن وقتی که چوپانم تویی ...
عشق دورم ، از کجای قلعه ام وارد شدی ؟
که ندیدی در حریمم، ماه و سلطانم تویی ...
درد یعنی حرفی از نام تو در این شعر نیست ،
من غلط کردم نگفتم "دین" و " ایمانم" تویی ...
نه زلیخا هم نمی فهمد همین حال مرا ؛
تا جهنم می روم حالا که شیطانم تویی ...
در غزل هایم شکستم ، ذره ذره … راضی ام،
منزوی باشم ، نباشم ، حرف پایانم تویی ...
تا قیامت در میان سینه حبست می کنم ،
تا قیامت حسرت چشمان حیرانم تویی ...

برچسبها: